Modificatio dentatae potest accuratiam transmissionis magnopere augere et robur dentatae augere. Modificatio dentatae ad mensuras technologicas refertur ad superficiem dentis dentatae consulto parva quantitate minuendam ut a superficie dentis theoretica deflectatur. Multae sunt modificationum genera lato sensu; secundum diversas partes modificationis, modificatio dentis dentatae in modificationem formae dentis et modificationem directionis dentis dividi potest.

Modificatio profili dentis

Forma dentis leviter resecatur ut a forma dentis theoretica discedat. Modificatio formae dentis resectionem, resectionem radicis et effossionem radicis comprehendit. Resectio marginis est modificatio formae dentis prope cristam dentis. Resectione dentium, vibratio impactus et strepitus dentium rotarum reduci, onus dynamicum minui, status lubricationis superficiei dentis emendari, et damnum glutinis tardari vel impediri potest. Radicatio est modificatio formae dentis prope radicem dentis. Effectus resectionis radicis fere idem est ac resectionis marginis, sed resectio radicis vim flexionis radicis dentis debilitat. Cum processus abrasionis ad formam modificandam adhibetur, ut efficientia operis augeatur, interdum rota dentata minor loco rotae dentatae maioris congruentis ad resecandum adhibetur. Radicatio est modificatio superficiei transitionis radicis dentium rotarum. Rotae dentatae durae et carburatae post curationem caloris resecandae sunt. Ut ustiones ex abrasione ad radicem dentis vitentur et effectus utilis tensionis compressivae residuae servetur, radix dentis non resecanda est. Praeterea, radius curvaturae curvae transitionis radicis fodiendo augeri potest ut concentratio tensionis in angulo radicis reducatur.

Modificatio plumbi dentis

Superficies dentis leviter in directionem lineae dentis tondetur ut a superficie theoretica dentis deviat. Modificatione directionis dentis, inaequalis distributio oneris secundum lineam contactus dentium rotarum dentatarum augeri potest, et capacitas portandi rotae dentatae augeri. Methodi tondendi dentes praecipue includunt tondendam extremitatem dentis, tondendam angulum helicem, tondendam tympanum, et tondendam superficiem. Extenuatio extremitatis dentis est paulatim tenuare crassitudinem dentis ad extremum in uno vel utroque extremo dentium rotarum dentatarum in parva parte latitudinis dentis. Haec est simplicissima methodus modificationis, sed effectus tondendi pauper est. Tondenda anguli helices est leviter mutare directionem dentis vel angulum helicem β, ut positio actualis superficiei dentis a positione theoretica superficiei dentis deviat. Tondenda anguli helices efficacior est quam tondenda extremitas dentis, sed quia angulus mutationis parvus est, non potest habere effectum significantem ubique in directione dentis. Tondenda tympanum est tondendam dentes ad dentes rotarum dentatarum in centro latitudinis dentis prominentes, plerumque symmetrice in utroque latere. Quamquam rectificatio tympani inaequalem distributionem oneris in linea contactus dentium rotarum dentatarum emendare potest, quia distributio oneris ad utrumque extremum dentis non prorsus eadem est, et errores non plene secundum formam tympani distribuuntur, effectus rectificationis non est optimus. Modificatio superficiei est directionem dentis modificare secundum errorem oneris eccentrici actualem. Considerato errore oneris eccentrici actualis, praesertim deformatione thermali, superficies dentis post rectificationem non semper tumescit, sed plerumque superficies curva est, concavitate et convexo connexa. Effectus rectificationis superficiei melior est, et methodus rectificationis idealis est, sed calculus difficilior est et processus magis implicatus.